Σύγχρονη Ανατολή- Παύλος Ξιούτας

Γιομίσαμε τις σκοτεινές
αποθήκες, κατω απ’ τη συνείδηση μας,
με απωθημένες επιθυμίες.
Μη αυτό...Μη εκείνο…αχ!ετούτο.
Όχι…Όχι…Όχι
Γίναμε νευρωτικοί ασκητές
αυτοτιμωρούμενοι,
χωρίς καν να νιώθουμε κοντα μας
την παρουσία του Θεού.
Επιθετικοί τύποι,
ενώ λαχταρούμε το ξέσπασμα
αγγαλιαζουμε τη μελαγχωλία
και τη μόνωση
και σχεδιαζουμε τις πιο απίθανες
εικόνες, για τον εαυτό μας.
Ο αυτοέλεγχος δεν μας πυρώνει
την περηφανια
και η αρνησή μας
κουρελιαζεται απο τους πόθους,
που μας προβαλλει το ασυνείδητο.
Αχ! Θεέ μου, πως θα πεθανουμε έτσι,
μ’αυτή τη θλιβερή συνοδεία
των δεσμωτών της θελήσεως
και της ευτυχίας μας;

ΕναΣ ΚΗΦΗΝΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΕΞΑΝΤΗΜΕΝΟΣ,
Απο τον ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ,
ΣΤΟ ΓΛΑΥΚΟ ΧΑΟΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ