Στον ήλιο δίνομαι άνιφτη

λικνίζω στ' ασημόχρυσο φύλλο που γλιστρά

μα σα σταθώ,

 η ματιά του πυρακτωμένη αστραπή 

Φώς, σουβλερό σα ψέμα.

Μου τσαλακώνει το λαρύγγι,

μαλακώνω να λιποθυμήσω, 

μπας κι απο οίκτο με ξαπολήσει. 

Μα η ξινίλα του αίματος με ξυπνά

Δεν έχεις χρόνο για ύπνο

Βρυχιέται 

Περιστέρια σκορπούν παραφωνότας,

ο κόσμος από κάτω αναφωνεί

 ΩΩΩ! ΩΩΩ!

τελειωμένο πυροτέχνημα

τσαγιέρα σφυρίζει.

_______

Wakes in the light

Unwashed she gives herself to sun

Swings to the silver-gold leaf that slides by

The moment she stands

his eyes inflamed lightening

  a glow, heavy like bitter lie

He crinkles my throat

I lean to faint

 hoping for mercy out of pity

to wake in blood’s sourness

"No time for sleep"

he roars

Pigeons spread mad

The crowd exclaims

Oooh! Oooh!

 finishing firework
 kettle whistle.

words & photography by Katerina Kyriacou
A picture from a tree trunk, Cyprus, on the way to Troodos mountains