Ποιός το ξέρει, ποιός το ξέρεί
πού γυρνάς τη νύχτα αυτή
Ποιος καημός και πιο νυχτέρι
σου ματώνουν τη ψυχή!
Σβήνουν τ΄άστρα ένα-ένα
κι όσα σου' χα ειπώμένα
γίναν δάκρυα παγωμένα,
γίνανε σιωπή.
Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι
κι ούτε φώς κι ολυτε λυχνάρι
να μας βγάλει απ΄το ψέμα
κι από την ντρόπη.
Πόρτα ανοίγει, πόρτα κλέινει
και κανένα δε ρωτά:
τούτη η νύχτα πώς θα φύγει
δίχως φώς, χωρίς φωτιά;
1973
φωτογραφίες με τον ξάδελφο μου Χαράλαμπο, που τράβηξα ψές(25/12/08).
πού γυρνάς τη νύχτα αυτή
Ποιος καημός και πιο νυχτέρι
σου ματώνουν τη ψυχή!
Σβήνουν τ΄άστρα ένα-ένα
κι όσα σου' χα ειπώμένα
γίναν δάκρυα παγωμένα,
γίνανε σιωπή.
Κρύβει η νύχτα το φεγγάρι
κι ούτε φώς κι ολυτε λυχνάρι
να μας βγάλει απ΄το ψέμα
κι από την ντρόπη.
Πόρτα ανοίγει, πόρτα κλέινει
και κανένα δε ρωτά:
τούτη η νύχτα πώς θα φύγει
δίχως φώς, χωρίς φωτιά;
1973
φωτογραφίες με τον ξάδελφο μου Χαράλαμπο, που τράβηξα ψές(25/12/08).
No comments:
Post a Comment