Monday 10 December 2012

Οχι ποιήματα, νερό


Επιστρέφω μέσα απ' τη πρωινή τη βροχή, δεύτερη Δευτέρα του Δετζέβρη. Εν αλήθεια ότι μου’πε κάποτε ένας φωτογράφος, «τα χρώματα είναι πιο ζωντανά κάτω απο συννεφια», έτσι, αναδύομαι.

Το Σάββατο, σ’ένα αξέχαστο εργαστήρι δημιουργικής γραφής, είχα τη μεγάλη τιμή να γνωρίσω και ν'ακούσω μια θρυλλικη γυναίκα ποιήτρια, τη Nese Yiansin. Ονειρο παιδικό. Μαθήτρια του δημοτικού, πρωτοάσκουσα απο τη τηλεώραση το «η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν΄ αγαπώ» συνταράκτηκα, δάκρυσα.

Η Νεσέ μου έδωσε δώρο το εξαιρετικό βιβλίο «Σύγχρονοι Τουρκοκύπριοι ποιητές: Aπόπειρα επικοινωνίας». Απ’ εκεί ενα ποιήμα  του  Γκούρ Γκεντς (Gur Genc) που με άγγιξε.




ΟΧΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΝΕΡΟ

Σκουπιδότοπος του έρωτα έγινε αυτό το νησί
απ’ τον καιρό της Αφροδίτης.
Τα πόδια μας περιπλέκονται σε σπασμένες ρίζες
κι απομεινάρια κατακτητικών πολιτισμών.
Όταν προσπαθούμε να κινηθούμε
ερείπια και σπασμένα κόκαλα τρίζουν κάτω απ’ τα πόδια μας.

Το χώμα εδώ είναι βαρυφορτωμένο με θάνατο
κι η λύτρωση δεν είναι
η ποίηση, είναι το νερό.

Η κάψα λιώνει ακόμη και τις πέτρες
που κυλούνε μες στη θάλασσα.
Η ερωτική εισβολή ξένων γλωσσών
έκαψε τα χείλη μας σαν λιωμένος χαλκός.

Τόση ποίηση για ένα τόπο τόσο μικρό,
παρακαλώ μη γράφετε άλλο,
             φυτέψτε ένα δέντρο, 
             φυτέψτε νερό.



Προς το τέλος του εργαστηρίου ήρθε η σείρα μας να γραψουμε. Εχοντας σαν ελατήριο ένα ποιήμα γέματο πάθος για εκδίκηση, χρησιμοποιήσαμε τις λέξεις του ποιήματος για να γεννησουμε κάτι πιο ανθρώπινο και επικοδομιτικό. 
Αυτό είναι το πρόχειρο γέννημα, έρχοναι καινούρια.
Η αρχή έγινε.
Λουίζα σ'ευχαριστώ που μου έδωσες τη ευκαιρία να ζήσω αυτο το μοναδικό Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής, στα πλαίσια του Reading The Lines, ένα πρότζεκτς υπο τη στήριξη του Youth Power.